13 Haziran 2009 Cumartesi

say hi to your mom

bakma,baktıkça kendimize ihanet ediyoruz.yaşamaya çalıştığını söyleme bana,hayat seni bekleyecek kadar uzun süreli gelmedi evimize,suçsuz bir beden ama herşey o kadar mükemmel ki.dur diyesim gelmiyor.
sende öylesin ama öyle ki sen hep duruyorsun ve bende durma diyecek kadar yüz kalmadı.cesaret zaten yoktu güven hiçbirzaman olmadı.
telefonumun ışığı şuan defterimi nasıl aydınlatıyorsa..hadi bu oyunda rollerini seç beni nasıl yalnız bıraktın?ilüzyonlarımın oyuncuları değişti.senaryosuzdu.hep de öyle kalacak o konuşamıyor.öylesine bir bekleyiş,amaçsız,umutsuz,gayesiz,öylesine işte..bak zaman doluyor kalbimin mutlak otoritesi sona erdi.elimde hiçbirşeyim yokken kabul etmelisin beni.elime birşey geçtiğinde senden daha değerli birşeyim olacak.bu kadar değersiz olmak seni üzmesin.değersiz olan birşey,hiçbirşeyim yokken daha güzel.bakışlarından anlam çıkarmak kalemimi kırmaktan daha zor.yastığını bas yüzüne düşüncelerini biran unut.unutmakta mı bir düşünce acaba?neyse bak ömür kısa gelmeye başlayınca o yorgun vücudunla düşüncelerini unutmaya çalışacaksın çünkü çok ağır gelecek düşünceler ve sen buna şimdiden alışmalısın.yalvaramam.bilmemen lazım çünkü bilirsen acırsın.acımak tam sana göre zaten.parçalrını attığın yerlerden topla kendine gel ve hala var oldugunu hisset bu sana lazım sen kendini ne kadar yoktan hissedersen beni de görmüyorsun beynini sakın alma yanına sadece zarar veriyor aslında bana yaptığı gibi kalbinin hafızasını sil ...bana ver.gözler,gözler bak ne kadarda güzeller anlat bana onlar saf.onlar biz değil maalesef.biz de onlardan değiliz..biz beynimizi yanımıza almasakta düşünebiliyoruz...onların beyni sadece eylemlerinde.biz eylemsizde hareket edebiliriz.onlar yapamaz.tanrım acı bana!!!yok bak bir tane bile çarem aldı lanet olası umutlarımı aldığı gibi aldı,gitti,,bak güneş artık doğmuyor farkettn değil mi bu karanlığı?sen ne kadar gülsende bu karanlık senin başını yakacak ve ben o zaman aydınlanacağım.kalbim rahat değil,öyle bir hevesim var ki sana,beynim bu sıralar yerinde değil.duragan gözlerim orada sadece sen ağlamakla geçmez dünlerim bugünlerim içine kapanmışken.ipini tut,o yok olacak.
intiharın tek sonun değil ölümler bu kadar kolayken.
perdelerini çek hayatının.sahneler kapanıyor.acıysa tek varlığın,oyunların eskisi kadar zevk vermiyor.
parçalanmış geleceğe,yarı açık gözlerle bakıyorum,umudum yok,evet yok,çünkü bende yok olacağım,zavallı bir beyinen fazla nelere hükmedebilir?kısıtlanmış düşüncelerimle beni yanına kim alabilir?boka dönüşen hayatımı benimle kim paylaşabilir?sayılı günler kalmışken sonuma sonumda bakamıyor ilerisine.bilmiyor ki benim sonum bi gözlerini açsa neler görecekbeynini yoklasa neler bulacak?sonumda sonunun gelmesinden korkuyor olsa gerek.
galiba hayata fazla alışmamışsında bu kadar gülebiliyorsun
yarattığım neler var?
yazılarım..yazılarım geleceğinden habersiz
yazılarıma gelecek garantisi veremiyorum
yazılarım yaşamaktan korkuyor olsa gerek ki
böyle bitmek için can atıyor...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder